Jodiumtekort of Jodiumoverschot?
Zeewier bevat jodium, een essentieel mineraal voor het lichaam.
Jodium zit in veel voedsel uit de zee, vooral in zeewier zoals kelp, hijiki en wakame. Japanners wonen omringd door de zee waardoor er veel producten uit de zee worden geconsumeerd. Door deze culinaire cultuur is de kans klein dat ze een jodiumtekort zullen krijgen.
Mineralen zijn de bouwstenen van het lichaam en helpen bij de stofwisseling. Jodium speelt hier drie belangrijke rollen
– Het wordt gebruikt om schildklierhormonen te maken.
– Verhoogt de basisstofwisseling
– Bevordert de groei en ontwikkeling
Als u een schildklieraandoening heeft, wordt het eten van zeewier echter afgeraden.
Schildklierhormonen regelen fysiologische processen zoals voortplanting, groei en ontwikkeling. Als u bijvoorbeeld een schildklieraandoening hebt en te veel jodium inneemt, kan uw schildklier gezwollen of onderactief worden.
Hoeveel jodium kunnen we veilig consumeren?
Volgens de “Dietary Reference Intakes for Japanese People” (2020)* is de aanbevolen hoeveelheid jodium voor volwassenen (vanaf 18 jaar) van beide geslachten 130 microgram (0,13 mg). De “maximaal aanvaardbare dosis”, waarboven geen jodium meer mag worden ingenomen, bedraagt 3000 microgram (3mg) en voor zwangere vrouwen 2000 microgram (2mg).
Laten we vervolgens eens kijken naar het jodiumgehalte van een menu op basis van zeewier.
Als we de hoeveelheid jodium berekenen in gerechten op basis van zeewier, dat veel jodium bevat, is het jodiumgehalte van ongeveer één portie als volgt:
Gesudderde hijiki (25g gedroogde hijiki) 11.000 microgram (11mg)
Gevineerde wakame (gesneden wakame 40g) 3400 microg (3,4mg)
Daarnaast worden, hoewel het misschien moeilijk te zien is als een kookingrediënt, kombu dashi (kelpsoepbouillon) en andere ingrediënten vaak gebruikt in de Japanse keuken. Het is dus niet verwonderlijk dat Japanners zelden een jodiumtekort hebben.
Als je echter naar de gegevens voor één maaltijd kijkt, denk je misschien: “De maximaal toelaatbare hoeveelheid jodium is 3.000 microgram, maar ik eet 11.000 microgram hijiki nimono in slechts één maaltijd.
In de praktijk hoef je niet al te veel zorgen hoeft te maken als je met een normale frequentie jodium eet. In het geval van een tijdelijke overdosis jodium zal het teveel aan jodium worden uitgescheiden in de urine. Zolang u geen abnormale schildklierfunctie heeft, hoeft u niet zo voorzichtig te zijn met jodium in uw voeding.
Wat als ik zwanger ben? Kunnen mijn kinderen ook veel zeewier eten?
In een onderzoek onder Japanners bleek echter dat de incidentie van hypothyreoïdie verhoogd was bij een groep mensen die naar schatting meer dan 10 mg jodium per dag in hun urine uitscheidden, en er werd een geval van hypothyreoïdie gemeld na inname van 28 mg jodium per dag in kelpsoep gedurende een jaar. De Dietary Reference Intakes for Japanese Citizens (editie 2015) noemt deze gevallen, dus het is aan te raden om jodium met mate in te nemen en niet tot het uiterste te gaan.
Het is ook bekend dat foetussen en zuigelingen gevoeliger zijn voor jodium en dat hyperthyreoïdie vaker voorkomt bij kinderen uit gebieden met een hogere gemiddelde jodiuminname. Zwangere en zogende vrouwen, baby’s en kleine kinderen wordt aangeraden minder en minder vaak te eten dan de rest van de bevolking, hoewel dit niet betekent dat hun lichaam wordt aangetast.
Als u geen schildklierprobleem hebt, hoeft u zeewier niet onnodig te vermijden. Het is het beste om van zeewier te genieten als onderdeel van uw dieet.
* https://www.mhlw.go.jp/content/10900000/000862500.pdf (pagina 39)
